Ποιος ευθύνεται που θα μείνει μεσόστρατα ο ΔΗΣΥ;

Δεν χρειαζόταν το short video με το κολάνι που κόπηκε η Αννίτα Δημητρίου, για να αποδείξει ότι θέλει, προσπαθεί, αλλά δεν μπορεί να αλλάξει τα πράγματα στον Δημοκρατικό Συναγερμό. Το βίντεο που έκανε τον γύρο του διαδικτύου και προκάλεσε ποικίλα σχόλια ακόμα κι ανάμεσα σε στελέχη του ΔΗΣΥ (που μπορείτε να δείτε εδώ) δείχνει την πρόεδρο του ΔΗΣΥ, μπροστά από τη μηχανή ενός ακινητοποιημένου λεωφορείου με μηχανικό πρόβλημα.

Το τι συμβαίνει στον ΔΗΣΥ και γιατί ενώ επιχειρείται να παρουσιαστεί μια εικόνα ότι το κόμμα επανεκκίνησε και οδεύει προς τη… λεωφόρο της νίκης, μπορείτε να το αντιληφθείτε καλύτερα εδώ.

Η Αννίτα Δημητρίου χωρίς να φέρει αποκλειστικά την ευθύνη δεν πείθει. Δεν πείθει διότι δεν διαθέτει μαγικό ραβδί. Σε ένα κόμμα που ο κάθε ένας έχει διαφορετικές απόψεις, σε ένα κόμμα που σύντομα θα γιορτάσει τα πενήντα του χρόνια και πρώτον υπάρχει ιδεολογικό χάσμα ανάμεσα στο στελεχιακό δυναμικό και τη βάση, δεύτερον είναι ακατόρθωτο να επουλωθούν οι πληγές, από τη στιγμή που κάθε ένα-δυο μήνες επανέρχεται το θέμα αν θα μπει στη συγκυβέρνηση ή αν είναι αντιπολίτευση και τρίτο, είναι ένα κόμμα που κακά τα ψέματα η ηγεσία του δεν μπορεί να εμπνεύσει και να πείσει.

Θα πει κάποιος καλά; Τα προηγούμενα χρόνια δεν υπήρχε ιδεολογικό χάσμα ανάμεσα σε στελέχη και βάση; Δεν βίωσε δύσκολες καταστάσεις, όταν για πρώτη φορά ήρθε στην επιφάνεια το ιδεολογικό χάσμα το 2004; Ναι, πάντα υπήρχε αλλά διαχρονικά το κόμμα διέθετε ηγεσίες παλαιάς κοπής. Από τον Γλαύκο, μέχρι τον Αναστασιάδη και τον Αβέρωφ, ήξεραν πότε, πού και τι έπρεπε να πουν για να φέρουν τη συσπείρωση. Σήμερα η κατάσταση μοιάζει όσο βαρύ κι αν ακούγεται με παιδική χαρά. Η νέα ηγεσία δεν μπορεί. Τα παλιά στελέχη δεν είναι διατεθειμένα να τη βοηθήσουν. Το αντίθετο μάλιστα, είναι εκεί έτοιμα να ασκήσουν κριτική και να τραβήξουν το χαλί.

Και για να το κάνουμε ακόμα πιο καθαρό. Υπάρχουν μέλη και στελέχη που ακόμα κι αν θέλουν να βοηθήσουν την Αννίτα, δεν γουστάρουν τον Δίπλαρο, γιαυτό κρατούν αποστάσεις. Άλλοι ακόμα κι αν δεν τους ενοχλεί η ηγεσία, αυτό που θέλουν είναι να δουν το κόμμα συγκυβέρνηση και κοιμούνται και ξυπνούν ξύνοντας πληγές με πυρά κατά του Αβέρωφ που τον δεύτερο γύρο στήριξε Μαυρογιάννη. Είναι άλλοι που στήριξαν τον Αβέρωφ και δεν γουστάρουν να βλέπουν τα πήγαινε-έλα του Δίπλαρου στο Προεδρικό. Είναι κι αυτοί που απλά περιμένουν την μέρα που όλο αυτό θα κάνει μπαμ, για να εκμεταλλευτούν το κενό και να εμφανιστούν ως οι σωτήρες του κόμματος.

Όσο πιο σύντομα αντιληφθούν στον ΔΗΣΥ ότι το φάντασμα της εσωκομματικής κρίσης ακόμα πλανάται εντός της Πινδάρου, τόσο πιο πολλές θα είναι οι πιθανότητες το κόμμα να καταφέρει να γλιτώσει στο παρά πέντε από επικείμενα στραπάτσα. Και πρέπει να συμβεί αυτό, διότι όχι το κόμμα, όχι τα στελέχη, όχι τα μέλη, αλλά ολόκληρη η κυπριακή κοινωνία, έχει ανάγκη από έναν ορθολογιστικό και δυνατό Δημοκρατικό Συναγερμό.

Κοντολογίς, είναι ώρα στην Πινδάρου να αποδεχθούν πως η κατάσταση παραμένει προβληματική. Όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούν, τόσο το καλύτερο για το κόμμα. Αυτό, βέβαια δεν θα συμβεί. Αυτό που θα γίνει είναι ότι απόψεις σαν κι αυτές που καταγράφονται πιο πάνω, θα χαρακτηριστούν τοξικές, που θέλουν τη ζημιά του κόμματος και στο τέλος θα θεωρηθούν και υπεύθυνες για την ανυποληψία που το κόμμα έχει περιέλθει και την επικείμενη εκλογική αποτυχία που θα αφήσει το κόμμα μεσόστρατα.

---