Η λογική του «πάρατζει» και η ώρα της αλήθειας

Έχετε βιώσει ποτέ κάποιο αδιέξοδο; Να αντιμετωπίζετε ένα πρόβλημα, είτε οικονομικό, είτε προσωπικό, είτε επαγγελματικό και να μην έχετε τις λύσεις; Να χρωστάτε για παράδειγμα στην τράπεζα, αλλά τα λεφτά να μην σας φτάνουν για τη δόση; Να βρίσκεστε στα πρόθυρα του χωρισμού με τον/την σύντροφο σας και όσες προσπάθειες κι αν κάνατε για να βρείτε μια λύση να έχουν αποτύχει; Και όλο να αναβάλλετε τις γενναίες αποφάσεις που πρέπει να λάβετε μεταγενέστερα, αλλά το άγχος και ο φόβος, να σας κατατρώγουν τα σωθικά, με αποτέλεσμα να κάνετε ακόμα περισσότερα λάθη και το πρόβλημα, αντί να περιορίζεται, όλο και να διογκώνεται. Και μετά κάνεις πράγματα για να ξεχαστείς και να ξεφύγεις, ωστόσο πάντα, η πρώτη και η τελευταία σκέψη της ημέρας, είναι η ίδια. Το αδιέξοδο που μένει εκεί. Το άλυτο πρόβλημα, ο χείμαρος που τον βλέπετε να έρχεται κι απλά τον καθυστερείτε.

Αυτή ακριβώς είναι η κατάσταση και στα κόμματα της συμπολίτευσης, ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ και ΔΗΠΑ-Συνεργασία. Η πιο πάνω περιγραφή, δεν αφορά τις σχέσεις τους με την Κυβέρνηση Χριστοδουλίδη, αφορά την ίδια τους την ύπαρξη. Η επιλογή της στήριξης Χριστοδουλίδη άλλωστε, ήταν μια από εκείνες τις αποφάσεις που έλαβαν για να παραμείνουν στη ζωή, για να κερδίσουν χρόνο.

Και στα τρία κόμματα, γνωρίζουν πολύ καλά, πως η ώρα της αλήθειας θα φτάσει σύντομα και αυτή θα είναι σκληρή απέναντι τους. Ήδη πήραν μια πρώτη γεύση από το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών, όπου κυριολεκτικά ΔΗΠΑ και ΕΔΕΚ πάτωσαν, ενώ και το ΔΗΚΟ βγήκε χαμένο.

Τα συγκεκριμένα κόμματα βρίσκονται σε μια διαρκή κρίση για διαφορετικούς λόγους. Στην πιο δύσκολη κατάσταση βρίσκεται η ΕΔΕΚ, η οποία από το 2020, το μόνο που έχει επιτύχει, είναι να διώξει ότι σοβαρό διέθετε σε στελέχη, για να διοικείται σήμερα από μια μικρή ομάδα ανθρώπων του Προέδρου, το βασικό χαρακτηριστικό της οποίας είναι η έλλειψη πολιτικής παιδείας, η αδυναμία παραγωγής πολιτικής, ενώ τα καταφέρνει μια χαρά με τις ίντριγκες, τους καβγάδες και τη μικροπολιτική.

Η επιλογή Χριστοδουλίδη για την ΕΔΕΚ, ήταν όπως η παρακεταμόλη για τον άνθρωπο. Απομάκρυνε για λίγο τους πονοκεφάλους. Όταν όμως η επίδραση πέρασε, αποκαλύφθηκε η γυμνή αλήθεια που επικυρώθηκε με τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών. Δεδομένου μάλιστα, ότι η συμμετοχή στη διακυβέρνηση αφαιρεί αντί να δώσει δυναμική από την ΕΔΕΚ, καταλαβαίνει κανείς για το πού οδηγείται το κόμμα ενόψει των Βουλευτικών εκλογών.

Τα ίδια πάνω κάτω ισχύουν και στο ΔΗΚΟ. Τα πράγματα μπορεί να πλέουν σε σχετικά πιο ήρεμα νερά, ωστόσο όσοι γνωρίζουν πράγματα και καταστάσεις, επιμένουν πως μια σειρά από στελέχη, είναι έτοιμα να εκραγούν, για διάφορους λόγους. Για τη συμμετοχή του κόμματος στην Κυβέρνηση, για τον τρόπο που επιλέγει να διοικεί το κόμμα ο Νικόλας, για τις συμπεριφορές κάποιων μελών της κοινοβουλευτικής ομάδας και άλλους πολλούς και διάφορους λόγους.

Ακόμα και στη ΔΗΠΑ, τα πράγματα δείχνουν να είναι βαλτωμένα. Πολλοί διαβλέπουν μια παθητική στάση του Μάριου Καρογιάν, ο οποίος βλέπει το τέλμα, αλλά προς το παρόν δεν κάνει κάτι για να διορθώσει την κατάσταση. Ανάμεσα στα στελέχη υπάρχει μουρμούρα και ταυτόχρονα φόβος, για απώλεια των κεκτημένων που δημιούργησαν οι προηγούμενες Βουλευτικές Εκλογές.